„Święto naszej szkoły – sercem przy Janie Pawle II”

Dzień 40-lecia naszej szkoły oraz Dzień Patrona – Jana Pawła II – był dla najmłodszych uczniów wyjątkowym i pełnym wzruszeń czasem. Uczniowie klas I–III z wielkim zaangażowaniem uczestniczyli w przygotowaniach i wspólnym świętowaniu, które połączyło radość z głęboką refleksją.

Obchody rozpoczęliśmy od specjalnej lekcji poświęconej naszemu Patronowi. Dzieci poznały najważniejsze wydarzenia z życia Jana Pawła II – jego dzieciństwo, miłość do Ojczyzny, sportu i ludzi, a także drogę, którą przeszedł, by zostać papieżem. Słuchając opowieści o Jego dobroci, mądrości i odwadze, wielu uczniów patrzyło z zadumą, a niejedno serce zostało poruszone historią tego wyjątkowego człowieka.

Następnie cała społeczność klas młodszych spotkała się przy pamiątkowej tablicy Jana Pawła II na szkolnym dziedzińcu. W podniosłej atmosferze wspólnie zaśpiewaliśmy hymn szkoły, po czym uczniowie odczytali przygotowane teksty z podziękowaniami – dla nauczycieli, pracowników szkoły, rodziców i wszystkich, którzy codziennie tworzą jej serce. Słowa płynące z dziecięcych ust wzruszyły niejednego dorosłego.

Nie mogło zabraknąć pieśni „Barka” – tak bliskiej naszemu Patronowi. Jej słowa niosły się po dziedzińcu, łącząc wszystkich w jednym, cichym wspomnieniu. Na zakończenie tego spotkania dzieci zapaliły znicze, jako symbol pamięci, wdzięczności i modlitwy.

W dalszej części dnia uczniowie oddali się twórczej pracy. Każde dziecko przygotowało swoją własną pracę plastyczną pod tytułem „Moja szkoła”. Na kolorowych rysunkach pojawiły się uśmiechnięte dzieci, ulubione klasy, nauczyciele i oczywiście postać Jana Pawła II, który dla wielu stał się prawdziwym bohaterem.

Zwieńczeniem tego wyjątkowego dnia był słodki poczęstunek. Na uczniów czekał piękny, okolicznościowy tort, który wspólnie zjedliśmy w radosnej atmosferze – pełni wdzięczności za naszą szkołę, jej historię i wartości, które przekazuje nam każdego dnia.

To był dzień pełen serca, pamięci i wspólnoty – taki, który na długo pozostanie w naszej pamięci.

Dorota Łazuga

Skip to content